HOOFDMOTORREPARATIE ZONDER MACHINIST

 

In 1982 voer ik als matroos bij de tankvaartrederij van Unilever, als aflosser in vaste dienst op diverse eigen schepen in het vervoer van eetbare olieen en vetten.

 

Met het mts "Alvracht 10" waren we onderweg van Rotterdam naar Emmerich, net over de Duitse grens. Een klein stukje boven Lobith Tolkamer hoorden we ineens een vreemd geratel in de machinekamer, klonk niet erg goed. De schipper zette gelijk de motor op langzaam en ik ging met de stuurman kijken wat er aan de hand was. We hadden het gauw gezien: van de hoofdmotor, een direkt omkeerbare 6 cylinder Werkspoor TMABS 876 van 824 pk uit 1965, was van een van de koppen een klepveer gebroken. Snel in de motorkist gekeken en jawel, een reserve was aan boord.

De schipper wou toch doorvaren maar dat had volaan nog een uurtje geduurd en deadslow wel 3 uur dus dat was geen optie en hebben hem dat ten sterkste afgeraden. Ten anker gegaan en de boel verder bekeken en besproken. Het was vroeg in de avond, telefoon aan boord was er in die tijd nog niet en als we als we al contact konden maken met een monteur via Scheveningen Radio, wanneer zou die er dan zijn en hoe kregen we hem aan boord?

 

Zo'n Werkspoor is een degelijke simpele kar en onderling besloten dat we dat zelf wel konden, ondanks dat er geen machinist of zelfs maar een motordrijver aan boord was. De tuimelaars werden verwijderd en een stevig touwtje werd aan de klep geknoopt en aan de koelwaterleiding vastgezet. De gebroken veer zat lekker vastgeslagen in de halve maantjes die hem op zijn plaats hielden. Met een pompetang (moordenaar) rukten we eraan en ineens schoot hij los, maar het scherpe randje van de afgebroken veer raakte het gespannen touwtje die daardoor afgesneden werd. Met afgrijzen hoorden we de klep op de zuiger naar beneden vallen. Niemand van de""experts" had eraan gedacht om die naar het BDP (bovenste dode punt) te tornen. Er vielen een paar hele lelijke woorden maar dat hielp natuurlijk allemaal niet. Gelukkig was er een reservepakkingset aan boord en hebben we de kop losgemaakt met behulp van met lange staven verlengde sleutels, allemaal op spierkracht!

 

Maar we waren er nog niet! Toen alles los was en we weer wilden opbouwen, liet de reserveveer zich niet eenvoudig indrukken om de borgmaantjes terug te plaatsen.

Hiervoor dachten we een hulpmiddel te hebben gezien in de motorkist maar dit bleek iets heel anders te zijn. Maar nood breekt wetten en hebben we 2 stevige stukken lang draadeind dezelfde lengte gezaagd en met 2 man tegen de onderkant van de takelbalk klem gezet en de andere kant op de bovenzijde van de veer op zijn plaats gehouden, ondertussen de cilinderkop langzaam optakelend. Ondanks dat ze lelijk bol gingen staan drukten ze de veer ver genoeg in en konden we met een waterpomptang de borgmaantjes weer vastzetten. Pffffffffff.........

 

Het hele circus weer bevestigd en aangesloten en wonderwel paste alles en hielden we geen onderdelen over. Het had wel een uurtje of 5 in beslag genomen maar we konden weer verder, en het draaide als een zonnetje, nooit meer een monteur bijgeweest !!

 

Willem.