Verliefd.

Gerrit de motordrijver is tot over zijn oren verliefd op een bardame in Bremen.

Hij heeft een goeie smaak want de blonde Helga mag er zijn.

Wij hebben de stellige indruk dat de liefde maar van één kant komt maar het biedt in ieder geval mogelijkheden voor een geintje met Gerrit die nogal goed gelovig is.

In ons beste Duits geschreven sturen we namens Helga een kaartje met een smachtende tekst,  met een beetje geluk krijgt Gerrit post net voor we de oversteek naar de States op gaan.

Alles klopt en na vertrek Le Havre loopt Gerrit duidelijk met z,n hoofd in de wolken maar af en toe kijkt hij toch een beetje zorgelijk.

Gerrit kan geen Duits lezen dus onmiddellijk bieden wij aan die avond na z’n wacht de kaart voor hem te vertalen.

Een biertje hoort daar bij, Gerrit heeft als onderofficier “vrij tekenen”en wij staan op rantsoen  dus dat komt toevallig goed uit.

Na langdurige bestudering en met het nodige bier zijn we er uit,  Helga ziet wel wat in Gerrit en een foto zou zeer welkom zijn.

De eerste Polaroid camera’s zijn net op de markt en de baas timmerman heeft er toevallig één.

Afgesproken wordt om op de vrije zaterdagmiddag een portret van Gerrit te maken dan kan dat bij aankomst New York gepost worden.

Zaterdagmiddag en Gerrit komt met een doosje bier naar achteruit, de doos mag blijven maar hij wordt onmiddellijk terug gestuurd .

Zo kan hij niet op de foto, scheren en een flinke klodder brylcreme in z’n haar is wel het minste wat hij doen kan.

Zo wordt hij nog verschillende malen terug naar zijn hut gestuurd, overhemd strijken, stropdas voor, zijn goede pak aan tot zelfs schoenen poetsen.

Uiteindelijk is er niets meer aan te merken op zijn verschijning en gaat Gerrit breeduit lachend zitten voor het nemen van de foto.

Als hij een paar minuten later het resultaat ziet moeten we met zijn allen vluchten.

De foto is iets te dichtbij genomen, zelfs de knoop van zijn stropdas is niet te zien.