Die Ouwe

Na het lezen van het stuk van Jos over 'die ouwe' kwam er bij mij weer het een en ander boven, mijn 1e ouwe was een bijzonder figuur, maar dat wist ik toen nog niet, hij had er aardigheid in de boel op stang te jagen vooral loodsen waren een gewild mikpunt. Op een van de eerste reizen, als assistent, stonden wij met de koffie op de brug, onder weg naar een haven aan de Theems welke weet ik niet meer, wij hadden zelf nog geen loods aan boord, staan we gewoon te praten over van alles en nog wat, tot die ouwe plots de marifoon pakt en in gebroken engels begint te brabbelen "Liverpool Pilot, Liverpool Pilot, Liverpool Pilot here the greekisch vessel ......... en verder kwam het niet, want van alle kanten werd er geroepen in de trant van: He you bloody greek this is not Liverpool this is the Theems!!!!. En dan weer vrolijk verder gaan: Liverpool Pilot, Liverpool Pilot dan was deze ouwe weer helemaal blij.

Een ander voorval was een aantal reizen later naar Hambrug op een zondagmiddag komen wij weer boven voor de koffie, was er ook een loods op de brug, en de 1e stuurman en 'die ouwe' lopen heen een weer op de brug, en pakken zo af en toe de koker van de bakboord radar, en speuren daarmee de horizon af, en zetten hem weer neer, de loods kijkt wel wat vreemd maar pakt gewoon een kijker. Dit gaat zo een poosje door, en ondertussen maar een praatje over van alles en nogwat, tot de ouwe met de stuurman in de kaartenkamer verdwijnen en wij via de buitendeur de brug verlaten, en om een hoekje kijken wat er gaat gebeuren, die loods blijft heen en weer lopen en probeert af en toe is schuin in die koker te kijken, als hij zich even onbespied waant, kijkt hij vlug om zich heen pakt de koker kijkt in het rond en zet hem met een rooie kop vlug weer neer, en heeft na het gelach uit de kaartenkamer niet meer dan het hoogst noodzakelijke gezegd.

Een ander voorval wat boven komt drijven is het volgende, deze ouwe gaf hoog op over zijn hond, die hij thuis had en op zijn huis, vrouw en kinderen paste als hij weg was. Op een reis van Antwerpen naar Rotterdam waren vrouw en kinderen aanboord, en de hond een forse zwarte bouvier.

Tijdens de reis s'nachts, bij Vlissingen de loods van boord, de wacht over naar de stuurman en onze ouwe naar moeders in de kooi, dacht hij. Maar helaas de trouwe viervoeter lag voor de deur van zijn hut en het opperhoofd kwam er niet in, wat hij ook deed woefdram ging niet opzij maar liet dreigend zijn niet echt kleine tandjes zien. Uit eindelijk toen vrouwlief de hond gemeld had dat het goed volk was mocht hij erin.

Ons vertrouwen in de hond was toegenomen, het zelfvertrouwen van onze ouwe had een deukje opgelopen.

Ook kon deze ouwe wat slecht tegen z'n verlies, toen ik hem een keer had betrapt op het verzaken bij een spelletje kaarten werd ik niet afgelost voor de kerst, maar moest tot eind januari aan boord blijven.

Verder leuke tijd gehad bij deze ouwe.

matthijs