In de maling genomen! 

Wie is er niet op zijn eerste reis in de maling genomen, of heeft later niet een ander in de maling genomen.

Patrijspoorten dichtdraaien bij opkomend water in de sluis, met een kurkenzak de mast in als je onder een brug door moest varen.

Tegen een lichtmatroos die erg naar zijn moeder verlangde dat hij een brief kon gaan schrijven (we zaten midden op de oceaan )want ,s avonds zou het postbootje langs komen, uren stond hij aan de reling met een brief in zijn hand te wachten. 

Zeggen tegen hem dat het kompas weer grote afwijkingen had en we de kompassleutel nodig hadden, en het kwam maar niet goed iedere avond weer zeulen met de schroefassleutel , vanuit de machinekamer naar de brug.Op een gegeven moment kon ik het niet langer aanzien,en zei tegen hem als jij nu mijn wasje doet dan breng ik die sleutel wel naar boven. Ja sociaal was ik altijd al! 

We moesten in Ceuta gaan bunkeren en die ouwe liep al te klagen dat die boot zo slecht liep waarschijnlijk een vuile schroef. Dus in Ceuta de lichtmatroos en de 4e machinist gewapend met een bezem naar de schroef duiken ,een paar vegen over de schroef ,af en toe even naar boven om adem te halen en weer duiken om weer een paar halen over de schroef te doen toen we vertrokken , vond de kapitein dat we aanmerkelijk sneller liepen. 

Twee zeezieken aan boord, tegen hun verteld dat het zou helpen als ze een stukje spek in hun kooi zouden hangen ,en daar af en toe aan moesten sabbelen het was geen gezicht. 

We kwamen met de Cornelia B 3 aan in Gibraltar, toen ik de wal op ging vroeg de lichtmatroos aan mij of ik een aapje voor hem mee wilde brengen,want we hadden hem al veel verteld over deze aapjes. Weer terug aan boord vroeg hij heb je er een en mag ik hem even zien,ja ik heb er een, maar hij moet eerst een paar dagen in quarantaine. Hij bleef maar vragen .Op zekere dag vertelde we hem dat het beestje ziek was geworden, hij mocht hem nog niet zien i.v,m.besmetting maar hij mocht hem wel horen, hij zat in de schoorsteen daar was het lekker warm. .Een matroos kroop dan in de schoorsteen en ging daar zitten piepen en krijsen "hartverscheurend" hij ging iedere dag even luisteren,"wat hadden we ons op de nek gehaald"  Hoe hielden we dat vol! Het hoge woord moest er uit het aapje was overleden !maar hij zou een eerlijk zeemansgraf krijgen. Wij een wijnkistje opgescharreld en van breeuwwerk een aapje nagemaakt dekseltje er op gemaakt dit heel voorzichtig weggeschoven zodat hij nog even kon kijken en toen naar dek een matroos had een zwarte regen jas aan getrokken en een wit overhemd achterstevoren aangetrokken zodat hij op een pastoor/dominee leek het kistje op een luik gezet de kapitein las nog een stukje voor uit de bijbel en een twee drie in godsnaam. Wat een rotstreek 

Jan Visser.