GUNA-GUNA

 

We hebben in Bangkok twee jonge olifanten geladen voor een dierentuin in Italië.

De dieren staan in de open ruimte onder de bak van de Seine Lloyd.

Ze worden verzorgd door de bootsman en baastimmerman die daar een zakcentje mee bijverdienen.

De hele ruimte naast de kooien is afgestampt met suikerriet en bananenboomstammen wat als voer is mee gegeven.

De beesten lusten alles en je moet erg uitkijken als je te dicht langs hun hokken loopt.

Voor je het weet heeft een slurf zich in je broekzakken of  borstzak gewurmd om te voelen of er iets van hun gading is, bij iedereen zit er meestal wel een stuk brood of fruit in.

Ook op shag hebben ze het voorzien, daar zijn ze gek op, met plastic en al is je pakje  zo verdwenen.

De verfhut is ook onder de bak en elke ochtend zet de kabelgast de verf klaar voor de matrozen, netjes buiten de verfhut want die is heilig en niemand anders dan hij komt daar binnen.

De luiken worden in de zilverpaint gezet en voor acht uur ‘s ochtends staat een hele rij pullen verf  klaar voor gebruik.

Als de matrozen hun pot verf willen pakken zien ze dat de meeste potten leeg zijn  en als ze hun beklag doen bij de kabelgast zweert die bij hoog en laag dat alles vol was voor hij ging schaften.

De dader is snel gevonden, één van de olifantjes heeft een prachtig glimmende zilveren slurf.

Even is er paniek maar besloten wordt om geen slapende honden wakker te maken en maar af te wachten.

Voor dat de boots of baas in de buurt is geweest is de slurf keurig schoongemaakt en krijgen de matrozen snel nieuwe verf.

De hele verdere dag wordt er goed op het dier gelet maar hij is net zo tierig als anders en al snel wordt er niet meer aan het voorval gedacht.

De volgende ochtend loopt de bootsman, die veel in Indië is geweest, geheel van streek naar de stuurman , guna-guna stamelt hij, er is een wonder gebeurd.

In het hok van één van de olifanten ligt een grote hoop zilveren ballen !!