Beste Jos

Voordat ik op de "Stad Haarlem" kwam heb ik eerst nog een (1) reis gemaakt op de "Flensburg" ook een schip van de Halcyon Lijn. Dat was eind Augustus 1939 en was ik nog maar 14 jaar oud. Dat zou een gewone reis worden naar Narvik, Noorwegen, en terug met een lading erts bestemd voor de Vulcaanhaven in Vlaardingen en zo verder de rivier op naar Duitsland.
Dat zou allemaal veranderen op deze reis want toen we in Narvik aankwamen had Groot Brittania net oorlog verklaard aan Duitsland. Zo inplaats dat we gingen laden gingen we ten anker en wachten op "further orders". Inmiddels waren de Duitse schepen die daar ten anker lagen druk bezig met hun naam en haven van thuiskomst te veranderen. Dus Hamburg werd Oslo en Steinfels, de naam van het schip, werd ook vervangen met iets dat er uitzag als een naam die op Noorse schepen voorkomt. Later hoorde we dat ondanks dit alles de Royal Navy, die buiten lag te wachten, bekend was met die namen verandering.

Inmiddels had de bemanning door een of andere bron gehoord dat drijvende mijnen gesignaleerd waren op de Noordzee en dus de kans om op een drijvende mijn te lopen niet uitgesloten was. Nou toen gebeurde er iets waar men men in 1939 op een schip van de Halcyon Lijn nooit van
gedroomd had, de bemanning ging staken en weigerde om te varen. Honderd gulden werd geëist voor iedereen, zo gezegd een oorlogs bonus.
Nou de kapitein weigerde dat natuurlijk en dreigde de bemanning net muiterij enz. Hij kon dreigen zoveel als hij wilde maar ze gaven niet in. Toen kwam er een afgevaardigde van het consulaat aan boord en er werd voorgesteld dat "de jongens" dat was ik en de keteljongen 25 gulden zouden krijgen en de rest van de bemanning 100 gulden.
Het antwoord was nee want het was voor de "jongens" net zo gevaarlijk als voor de anderen. Zo na nog meer overleg werd besloten dat we allemaal 100 gulden zouden krijgen bij aankomst Velsen. Zo we gingen voor de kant om te laden en de thuisreis werd aanvaard. En wat men gehoord had was inderdaad waar want we zagen inderdaad heel wat drijvende mijnen. Inmiddels maakte de kok zich was ongerust want hij was Duitser en was bang dat hij van boord werd gehaald door de Royal Navy. Ja het was een echte mof en hij liet foto's zien van zijn broer in Lufwaffe uniform.

In Velsen aangekomen weigerde de kapitein eerst om de 100 gulden uit te betalen maar kort nadat een delegatie van de bemanning hem een bezoek had gebracht was alles in order. Ik weet niet
precies wat er gebeurd is maar ik weet wel dat we allemaal de zak kregen. Even later had ik gevraagd om de kapitein te spreken en vroeg aan hem waarom ik de volgende reis niet mee kon. Zijn antwoord, "jij ben ook een boef."
Dus ik ook de zak.
De meeste van de bemanning woonde in Rotterdam en een paar van ons woonde in Vlaardingen dus onder elkaar een bus gehuurd en zo richting Rotterdam.

Toen ik thuis kwam wilde mijn moeder weten waar die 100 gulden vandaan kwamen want mijn gage was maar 22 gulden per maand. Ja ze geloofde het eerst niet maar toen later ging
het hele verhaal als een vuurtje" door Vlaardingen en was alles in orde. Mijn vader was niet thuis want die was matroos op de "Maasburg’ ook een schip van de Halcyon Lijn.
Een paar weken later monsterde ik aan op de "Stad Haarlem" en gingen we een heel andere richting uit. Dat werd een reis naar Argentinia en wil ik later nog meer over schrijven.

Tot slot wil ik nog even vertellen dat op die reis naar Narvik waren er heel wat ongetrouwde jongens aan boord uit Rotterdam en dat heeft heel wat te maken met de omstandigheden. b.v. als we een normale bemanning aan boord hadden gehad, getrouwde mensen met kinderen dan had zoiets nooit voorgekomen. Weigeren om te varen enz.

Groeten van Leendert