ANKEREN OP DE WESTERSCHELDE

"Everingen" op de Westerschelde verwacht werd. De eb was net gaan lopen dus ik besloot hiervan te profiteren door gelijk naar buiten te schutten en naar het ankergebied te varen, mooi op tijd omdat het zeeschip pas om een of 8 in de ochtend aanwezig zou zijn.

IK gaf mijn plan door aan mijn stuurman en die werd er bleek van. De laatste keer dat hij geankerd had met mijn voorganger waren ze het anker en de hele ketting verloren. Bij de laatste klassekeuring was de ketting afgekeurd en was er een 2e handsie voor terug gehangen. Die paste echter niet helemaal jofeltjes in de uitgelubberde kabelaring. Als je de vang/rem losdraaide dan viel het anker ongecontroleerd naar beneden waarbij de ketting alle kanten op sprong. Die laatste keer was hij achteruit gedeinsd en zag het hele zooitje over de muur gaan. De laatste schalm hoorde vast te zitten met een azijnzuurhouten pen maar daarvoor hadden ze een sluiting gebruikt die dwars door de ruim 40 jaar oude, ondertussen flinterdunne kettingbak heen was gevreten.

Heb hem naar voren gestuurd met een duimstok om de lengte van de schalmen op te meten. Kwam terug met zijn antwoord; 9 cm. Op de ankerplaats aangekomen heb ik hem 200 schalmen laten zetten in ca. 6 meter diep water. Twijfelde nog een beetje dus voor de zekerheid toch maar 20 extra. Dat moest zat zijn, bijna 20 meter ketting. Nog even een klappie achteruit om het anker in de grond te trekken en toen de motor amper stilstond werd het plotsklaps potdik van mist. Wat een mazzel dat we net lagen! Nog even met een biertje een kwartiertje bij het radar blijven zitten, maar we lagen prima dus iedereen (3 man) te kooi.

Om een uur of 5 schrok ik wakker van wat schudden, keek uit het raam maar was nog steeds mistig, naar de stuurhut gelopen en de radar aangezet. We lagen nog keurig op ons plekje maar het tij was aan het kenteren en waren aan het rondvallen. Nog even blijven zitten en toen we weer keurig gestrekt lagen terug naar mijn mandje. Had ondertussen geinformeerd per marifoon en kreeg te horen dat zeeboot voorlopig nog niet zou komen. Gelijk de wekker die op 7.30 stond uitgezet, kon lekker blijven liggen.

Zal om een uur of 10 zijn geweest dat ik wakker werd en na een vers bakkie koffie te hebben aangezet naar de stuurhut gegaan. Nog steeds potdik. Zet de radar aan en zie absoluut niet wat ik verwacht had te zien. Wel 12 meter water onder het schip. Snapte er niets van en heb de kaart uit de la gehaald, maar hoe ik de kaart ook draaide, nooit kreeg ik een overeenkomst met mijn radarbeeld. De post Terneuzen opgeroepen of hij misschien wist waar ik zat. JA, DAT WIST HIJ WEL, ze waren me al 1,5 uur aan het oproepen over de marifoon dat ik aan het driften was, inmiddels al ruim 6 km richting Hansweert over de vloed om de punt van Ellewoutsdijk heen! De verkeersleiding was van alles aan het proberen om mijn scheepstelefoonnummer te achterhalen maar daar nog niet in geslaagd. Amper een minuut later belden de lokale bergers, of we sleepboothulp nodig hadden. (die hadden ons nummer dus wel !!, hebben gewoon zitten wachten tot er wat te verdienen was) Nee dus, we drijven gewoon !! Mannen geroepen, motor gestart, anker gehiewd en weer een half uurtje aan het varen geweest om op mijn plekje terug te komen.......................!!

Had dus wel keurig de schalmlengte van de ketting gemeten, maar elke schalm zit met beide rondingen in een andere schalm en dat had ik niet beseft. Lag dus veel minder ketting onder dan berekend!! Anker was met stijgen van het water gewoon gaan zweven. Aan de grond lopen kon haast niet, dan had het anker wel weer gehouden, maar had wel midden in de hoofdvaargeul terecht kunnen komen.............